ΘΕΙΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

ΘΕΙΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ '40

ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

impantokratoros.gr

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΟΝ ΟΡΧΟΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943, ανήμερα των Γενεθλίων της Παναγίας μας οι Ιταλοί συνθηκολογούν. Μία ομάδα από κατοίκους του Ορχομενού Βοιωτίας πλησιάζουν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Λειβαδιάς και ζητούν από την εκεί Ιταλική φρουρά να παραδώσει τον οπλισμό της. Διαφορετικά, τους απειλούν πως θα δεχθούν επίθεση από τους αντάρτες που βρίσκονται στην περιοχή του Τζαμαλιού (Διονύσου).

Οι Ιταλοί αρνούνται να παραδοθούν και ενημερώνουν τους Γερμανούς, οι οποίοι αφού κύκλωσαν και αφόπλισαν τους Ιταλούς έστειλαν εναντίον των Ορχομένιων την άλλη μέρα, 9 του Σεπτέμβρη, απόσπασμα με τεθωρακισμένα. Οι Ορχόμενιοι, που είχαν φθάσει στο μεταξύ στο σταυροδρόμι του Αγίου Ανδρέα, ανέτοιμοι και ανοργάνωτοι καθώς ήταν, σκόρπισαν στη γύρω περιοχή με κατεύθυνση οι περισσότεροι τον απόμερο Διόνυσο. Οι Γερμανοί όμως συνέχισαν την καταδίωξη με σκοπό να επιβάλλουν αντίποινα στον Ορχομενό, όπως ήταν η συνηθισμένη τακτική τους.

Το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου μπαίνουν οι Γερμανοί στον Ορχομενό και συλλαμβάνουν εξακόσιους ομήρους. Ένα τμήμα μένει στην πόλη, ενώ ένα άλλο με τρία τανκς προχωρεί προς τον Διόνυσο.

Λίγο έξω από τον Ορχομενό είναι χτισμένη η πιο αρχαία Εκκλησία της Βοιωτίας (874 μ.Χ.), αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου - παλιό Μοναστήρι της Σκριπούς.

Είναι ακόμη μεσάνυχτα. Η φάλαγγα έχει προσπεράσει πεντακόσια πενήντα μέτρα τον Ναό, όταν ξαφνικά το πρώτο τανκ ακινητοποιείται στη μέση του δρόμου. Μπροστά τους οι Γερμανοί βλέπουν μια μεγαλόπρεπη γυναίκα με το χέρι υψωμένο σε απαγορευτική στάση. Το δεύτερο τανκ προσπαθεί να προσπεράσει το πρώτο, αλλά πέφτει σε ένα χαντάκι, ενώ το τρίτο τανκ ακινητοποιείται σε ένα χωράφι, μέσα από το οποίο προσπαθούσε να περάσει. Ξημέρωσε η 10η Σεπτεμβρίου. Ο Γερμανός διοικητής Χόφμαν ζήτησε από τους κατοίκους ένα τρακτέρ για να τραβήξει τα τανκς. Τότε συνέβη και κάτι άλλο Θαυμαστό: Τα βαριά αυτά άρματα μετακινήθηκαν από το τρακτέρ σαν άδεια σπιρτόκουτα!

-Θαύμα, Θαύμα! φώναξε ο διοικητής και ζήτησε από τους κατοίκους να πάει στην Εκκλησία. Εκείνοι τον οδήγησαν πράγματι στον Ναό. Ο Γερμανός στη Θεομητορική Εικόνα του τέμπλου αναγνώρισε τη γυναίκα που εμπόδισε τη φάλαγγα να προχωρήσει! Έπεσε αμέσως στα γόνατα και φώναξε με Θαυμασμό: -Αυτή η γυναίκα σας έσωσε! Να την τιμάτε και να τη δοξάζετε.

Ο Ορχομενός σώθηκε. Ο Χόφμαν διατάζει να ελευθερωθούν οι εξακόσιοι μελλοθάνατοι και υπόσχεται πως μέχρι το τέλος του πολέμου η πόλη δεν θα πάθει κανένα κακό. Οι κάτοικοι ευχαριστούν και δοξολογούν την Προστάτιδα Θεοτόκο για την ανέλπιστη σωτηρία τους.

Ο ήλιος γέρνει στη δύση. Τα τανκς φεύγουν με τα πυροβόλα κατεβασμένα, γιατί νικήθηκαν από την Υπέρμαχο Στρατηγό του Ορχομενού.

Για το λόγο αυτό η Παναγία της Σκριπούς, εκτός των άλλων ημερομηνιών, Γιορτάζει και στις 10 Σεπτεμβρίου με Λιτανεία και μεταφορά της Εικόνας, στον τόπο που ακινητοποιήθηκαν τα τανκς. Όσο ζούσε ο Χόφμαν, παρευρισκόταν κι αυτός σχεδόν κάθε χρόνο στις 10 Σεπτεμβρίου, για να ανάψει ένα κερί και να τιμήσει την Παναγία μας. Της αφιέρωσε μάλιστα ένα μεγάλο καντήλι και χρηματοδότησε την πρώτη Εικόνα με την απεικόνιση του Θαύματος.

Από το βιβλίο «Εμφανίσεις και θαύματα της Παναγίας»
Ιερά Μονή Παρακλήτου

http://sites.google.com/site/orthodoxy1054/to-thauma-tes-panagias-pou-esose-ton-orchomeno-sten-katoche

  70 χρόνια μετά το θαύμα της Παναγίας στον Ορχομενό.

Χ



Χιλιάδες πιστοί ακολούθησαν τη λιτανεία της εικόνας της Παναγίας της Σκριπούς στον Ορχομενό στο πλαίσιο της 
συμπλήρωσης 70 χρόνων από το θαύμα της Μεγαλόχαρης στις 10 Σεπτεμβρίου του 1943, που έσωσε την πόλη από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής.

Στις λατρευτικές εκδηλώσεις χοροστάτησαν οι Μητροπολίτες Θηβών και Λεβαδείας Γεώργιος, Ιλίου Αθηναγόρας , Κιλκισίου Εμμανουήλ και Κυδωνιών Αθηναγόρας.

 ΘΑΥΜΑ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ:

 ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΙΚΙΑΣ ΤΑΧΙΟΥ ΘΗΒΩΝ

(μεταφ. http://www.inagiounikolaoutouneou.gr)

Ήταν Οκτώβριος  του  1943. Οι  Γερμανοί  Κατακτητές  ήταν  αποφασισμένοι  να  σκορπίσουν  τον  θάνατο  πριν αναχωρήσουν  από  την Θήβα  και να  αφήσουν  πίσω  τους  ερειπωμένη  την  μικρή  τότε, συνοικία  του  Ταχίου. Οι  πληροφορίες  τους  έλεγαν, ότι  εκεί  ήταν  κρυμμένα  πολλά  πυρομαχικά, τα  οποία  θα  χρησιμοποιούσαν  οι  αντάρτες  εναντίον  τους. Πραγματικά! Στο  σημείο  που  βρίσκεται  σήμερα  το  καμπαναριό  υπήρχε  ένας  μικρός  βοηθητικός  χώρος , ο οποίος  ήταν  γεμάτος  με  όπλα  και  πολεμοφόδια. Οι  Γερμανοί  έδωσαν  διαταγή  να  συγκεντρωθούν  όλοι  έξω  από τον  Ναό, και  παράλληλα  ζήτησαν  κατάλογο  των  ανδρών  από  16  ετών  και  πάνω, ενώ  όποιος δεν  ήταν  παρών  να  τον  αναζητήσουν  και  να  τον   εκτελέσουν   επί τόπου.

     Απέναντι  από  τους  δυστυχείς  κατοίκους, το  Εκτελεστικό  Απόσπασμα  περίμενε  το  σύνθημα  του  Αξιωματικού  για να  στείλει  το  καυτό  μολύβι  στα  σκελετωμένα από  την  πείνα  σώματα  τους. Έγινε  εξονυχιστικός  έλεγχος   παντού. Στα  σπίτια ,στις  αποθήκες, στα  υπόγεια. Μέχρι  και  στον  Ναό  όρμησαν  για  να  εντοπίσουν  τα  πυρομαχικά. Για να κατανοήσουμε καλύτερα την κρισιμότητα των στιγμών, θα πρέπει να λάβουμε υπ όψιν μας ότι , τον Αύγουστο του 1943 και τον Ιούνιο του 1944 πυρποληθηκαν το χωριό Πρόδρομος (Χώστια) και το Δίστομο αντίστοιχα, ενώ εκατοντάδες Βοιωτών είχαν εκτελεσθεί χωρίς οίκτο ως αντίποινα για την Αντιστασιακή δράση που είχε εκδηλωθεί . Αυτό σημαίνει ότι οι Γερμανοί ήταν αποφασισμένοι να πνίξουν στο αίμα κάθε αντιστασιακή ενέργεια απ' όπου κι αν προερχόταν.(Αθ. Χρήστου  Ιστορικός).

    Την  είσοδο  του  χώρου  όπου  ήταν  κρυμμένα  τα  πυρομαχικά  την  έκλεινε   μία  ξύλινη  πόρτα, η  οποία  ανοιγόκλεινε  με  το  φύσημα  του  αέρα  και  παράτεινε  την  αγωνία  των  απελπισμένων, που παρακολουθούσαν  τον  αιμοβόρο  Αξιωματικό  να  φθάνει  μέχρι  εκεί, δυο  και  τρεις   φορές , αλλά  να  μην  μπαίνει  μέσα, έχοντας  νεκρωμένη  την   στρατιωτική  του  διαίσθηση  αλλά  και  την  ανθρώπινη  περιέργεια.

    Ακόμα και όταν οι κάτοικοι σε μία απελπισμένη προσπάθεια για να σωθούν έστειλαν τον μακαρίτη πια Αναστάσιο Πλατή (μικρό παιδάκι τότε ) να κλείσει την πόρτα του χώρου αυτού , η μοναδική αντίδραση του Γερμανού Αξιωματικού ήταν να χειροδικήσει επάνω στο παιδί .

    Σε  λίγο  οι  Ναζί  έφυγαν  άπρακτοι και  σκυλιασμένοι. Δάκρυα  συγκίνησης   έτρεξαν  από  τα  μάτια  όλων. Με  λαμπάδες, γονυκλισίες  και  μυστικές  προσευχές   ευχαριστούσαν  τον  Άγιο που  εμπόδισε  τον  Γερμανό  Αξιωματικό  να  εντοπίσει  τα  πυρομαχικά  και  που  τους  έσωσε  από  βέβαιο  θάνατο! Διαφορετικά  την  τελευταία  Κυριακή   του  Οκτώβρη  δεν  θα   γιορτάζαμε  ένα  Θαύμα, αλλά  θα  θυμόμασταν μία  Σφαγή! 

    Δικαίως  το Απολυτίκιο   αποκαλεί τον  Οσιομάρτυρα  Νικόλαο  τον  Νέο:  «.. των  εν  κινδύνοις  απροσμάχητον  Βοηθόν, θλιβομένων  τε  θερμόν  Υπερασπιστήν,  και  των  εν  παντίαις  ανάγκαις  Υπέρμαχον…» .

    Ας  Τον  ευχαριστούμε  και   εμείς  για   την  Προστασία  Του  και  ας  Τον   παρακαλούμε  να  μην  μας  στερήσει  την  Ευλογία  και  την  Χάρι  Του .

Παναγία η Μελικιώτισσα…55 σφαίρες σε μια εικόνα 

μεταφ. pentapostagma

Μισό αιώνα μετά, οι κάτοικοι της Μελίκης, στην Ημαθία ξαναζούν το θαύμα…
Το θαύμα της δικής τους Παναγίας, που έσωσε το χωριό και εκατοντάδες ψυχές από τον θάνατο την περίοδο του Εμφυλίου.
Η εικόνα της Παναγιάς της Μελικιώτισσας, που ήταν «κρυμμένη» για περισσότερο από 50 χρόνια, «εμφανίστηκε» και πάλι.
Αυτή τη φορά στα χέρια του νέου εφημέριου του Ναού της Αγίας Παρασκευής, του πατέρα Γεωργίου. Οι κάτοικοι της περιοχής αντιμετωπίζουν την επανεμφάνιση της ως σημάδι από τον Θεό ότι δεν τους έχει εγκαταλείψει.
Όπως λένε, η εικόνα παραμένει και σήμερα θαυματουργή. Ο λαογράφος και δημοσιογράφος Γιώργος Μελίκης σε ανύποπτο χρόνο είχε καταγράψει το ιστορικό συμβάν και το έχει συμπεριλάβει στην έρευνα του ως το ανεξήγητο περιστατικό το οποίο κανείς από τους πρωταγωνιστές που το έζησαν δεν ξέχασε ποτέ.
Το θαύμα
Η σπάνια μορφή της Παναγίας, που μαγνητίζει όποιον την αντικρίζει για πρώτη φορά, είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό που κάνει την εικόνα ξεχωριστή. Το πρώτο που θα δει κανείς κι αυτό που οι Μελικιώτες αποκαλούν θαύμα είναι οι 55 σφαίρες που φέρει παντού η εικόνα, εκτός από το πρόσωπό της, που παρέμεινε αλώβητο.
Ήταν 17 Μαρτίου του 1947. Ο εμφύλιος είχε αιματοκυλίσει την περιοχή. Στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου, μερικές δεκάδες στρατιώτες-ορισμένοι μιλούν για 55 ψυχές μαζί με παιδιά και γυναίκες αναζήτησαν καταφύγιο για να προστατευτούν από τη μανία του πολέμου.
Κάποιος τους πρόδωσε. Πριν φτάσει το χάραμα, ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Είχε προηγηθεί η προσπάθεια των ανταρτών να σπάσουν την ξύλινη πόρτα της παλιάς εκκλησίας. Στάθηκε αδύνατο. Τότε άρχισαν να πυροβολούν κατά ριπάς. Όταν άδειασαν τα όπλα τους, μπήκαν στον ρημαγμένο ναό και έμειναν … άφωνοι με όσα αντίκρισαν. Κανείς από τους στρατιώτες και όσους βρίσκονταν μέσα δεν έπαθε το παραμικρό. Όλες οι σφαίρες βρίσκονταν πάνω στην εικόνα της Παναγίας, που στόλιζε το τέμπλο. Μοναδικό σημείο όπου δεν υπήρχε ούτε μια σφαίρα ήταν το πρόσωπο της Θεοτόκου που εξακολούθησε να κοιτάζει τους πάντες με αγάπη.

Ἡ ἀνάμνησις τοῦ θαύματος τῆς διασώσεως 125 νέων τῆς Πάρου

Ἡ ἀνάμνησις τοῦ θαύματος τῆς διασώσεως 125 νέων τῆς Πάρου

Ἐκ τῆς Ἱ. Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Λογγοβάρδας Πάρου, ἀνεκοινώθησαν τὴν 25ην Ἰουλίου τὰ ἀκόλουθα: «Ἡ ἀνάμνησις τοῦ θαύματος τῆς διασώσεως ἀπὸ τὴν ἐκτέλεσι εἰς θάνατον ἀπὸ τὸν γερμανικὸ στρατὸ κατοχῆς 125 νέων τῆς Πάρου ἑορτάστηκε καὶ ἐφέτος μὲ πανηγυρικὴ μεγαλοπρέπεια καὶ πνευματικὴ κατάνυξι στὴν Ἱ. Μονὴ Ζωοδόχου Πηγῆς Λογγοβάρδας, τὸν τόπο ὅπου ἐτελέσθη τὸ θαῦμα.
Ἀρκετοὶ Παριανοὶ συμμετεῖχαν στὴ θεία Λειτουργία καθὼς καὶ μερικὲς γυναῖκες, ποὺ παρακολουθοῦσαν τὴν θεία Λειτουργία ἀπὸ τὰ μεγάφωνα ἐκτὸς τῆς Ἱ. Μονῆς. Ὅλοι αὐτοί, ὅπως εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Παροναξίας κ. Καλλίνικος στὴν ὁμιλία του, εἶναι ἀξιέπαινοι, διότι παρ᾽ ὅτι ἦταν ἐργάσιμη ἡμέρα ἦρθαν, γιὰ νὰ τιμήσουν τὴν Παναγία μας, ποὺ ἔσωσε τὴν Πάρο μας ἀπὸ μία μεγάλη συμφορά.
Προέτεινε δὲ ὁ Σεβασμιώτατος, τὸ ἑπόμενο ἔτος, ποὺ συμπληρώνονται 70 ἔτη ἀπὸ τὴν θαυμαστὴ αὐτὴ διάσωσι νὰ ὀργανωθοῦν ἐπετειακὲς ἐκδηλώσεις.
 Ἡ πανηγυρικὴ θεία Λειτουργία συμπληρώθηκε μὲ τὴν λιτάνευσι τῆς ἱ. εἰκόνος τῆς Βλαχερνιτίσσης καὶ τὴν τέλεσι τοῦ ἁγιασμοῦ. Ἀκολούθησε ἑορταστικὴ τρά πεζα. Εἴθε ὅλοι νὰ θυμώμαστε τὴν θαυμαστὴ αὐτὴ ἐπέμβασι τῆς Παναγίας τῆς Λογγοβαρδίτισσας, ἡ ὁποία μετέστρεψε τὴν ὁριστικὴ ἀπόφασι τοῦ στρατιωτικοῦ διοικητοῦ τῆς νήσου ἀλλάζοντας τὴν διάθεσί του παρὰ τὶς ποινές, ποὺ θὰ ἀντιμετώπιζε ὁ ἴδιος προσωπικὰ ἀπὸ τοὺς ἀνωτέρους του.
Ἀναμφισβήτητα ἡ Παναγία μας ἔσωσε ὅλο τὸ νησί. Σ᾽ αὐτὸ συνετέλεσαν ἡ παρουσία καὶ οἱ μεσιτεῖες τοῦ Ὁσίου Φιλοθέου Ζερβάκου, οἱ προσευχὲς τῶν πατέρων καὶ ὅλων τῶν κατοίκων τῆς νήσου, ποὺ τότε στὴ δύσκολη ἐκείνη στιγμὴ κατέφυγαν στὴν Μοναδικὴ Βοήθεια τῶν Ἀβοηθήτων.

 Ἱ. Μονῆς Ζωοδόχου Πηγῆς Λογγοβάρδας Πάρου
http://anavaseis.blogspot.gr/2013/08/125.html