ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ: ΠΛΟΥΤΟΣ ΕΜΟΙ ΧΡΙΣΤΟΣ, ΟΥ ΑΜΕΤΡΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΝΕΜΩ ΩΣ ΟΙΚΕΙΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ, ΤΟΙΣ ΠΙΣΤΕΙ ΕΚΒΟΩΣΙ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ (ΛΕΓΕΙ ΝΟΗΤΩΣ ΠΑΣΙ ΠΙΣΤΟΙΣ) 26 ΟΚΤΩΒ.

      

Αρχιμ. Χρυσοστόμου Ξενιτόπουλου

Εορτάζει και πανηγυρίζει σήμερα, αγαπητοί, η του Χριστού εκκλησία τον στεφανίτη και μεγάλο μάρτυρα Δημήτριο. Σεμνύνεται επί τη μνήμη αυτού και αγάλλεται για τη λαμπρά και ένδοξη παρουσία στους κόλπους της τέτοιου αστέρος πρώτου μεγέθους που φωτολάμπει και καταυγάζει με θείες μαρμαρυγές τους πιστούς. Καλεί τα τέκνα της η Μήτηρ Εκκλησία να δοξάσουν για μία εισέτι φορά τον υπερδεδοξασμένο άγιο, τον μιμητή του Πάθους του Σωτήρος και προστάτη και υπέρμαχο πάντων ημών. Ευφραίνεται η κλεινή Θεσσαλονίκη έχοντας αυτόν ως μέγα πολιούχο μα και άπασα Μακεδονία και σύμπασα η Ελλάς. Κι επειδή οι άγιοι ανήκουν στο πλήρωμα της Εκκλησίας, όλος ο κόσμος δέχεται τις ευεργεσίες του. Κι ο άγιός μας, έφορος και αντιλήπτωρ των Θεσσαλονικέων, των Μακεδόνων και των Ελλήνων όλων, ξεπέρασε τα τοπικά όρια κι ανεδείχθη οικουμενικός, όπως ακριβώς είναι και η Εκκλησία. «Μέγαν εύρατο εν τοις κινδύνοις Σε υπέρμαχον η Οικουμένη» λέμε στο απολυτίκιό του.

Και γιατί έτυχε άρα γε τέτοιας εξαιρετικής τιμής και χάριτος παρ’ όλο πού δεν υπήρξε πολύαθλος, να δεχτεί δηλαδή πλήθος βασανιστηρίων για την πίστη όπως άλλοι μεγάλοι μάρτυρες; Διότι είχε πεπληρωμένη την καρδία του θείας αγάπης κι επιθυμούσε διακαώς όλοι να γνωρίσουν τον Κύριο. Κι αν δεν υπέφερε πολυώδυνα βάσανα, δεν ήταν λιγότερο το μαρτύριο της αποφοράς των αποχετεύσεων όπου φυλακίστηκε καθώς μάλιστα ήταν από τους υπερέχοντες άρχοντες της εποχής του. Ως και στο θάνατό του θέλησε να μιμηθεί τον Δεσπότη Χριστό και σήκωσε το χέρι για να τον λογχίσουν οι εκτελεστές του στη δεξιά πλευρά. Αξιώθηκε για τούτο να βλύσει μύρα και για αιώνες να ηδύνει την σωματική και πνευματική όσφρηση των χριστιανών που προστρέχουν στις πρεσβείες του και ψάλλουν με τον υμνωδό στους αίνους της εορτής του «Τη μιμήσει του Χριστού σεμνυνόμενος και καυχώμενος τη της λόγχης ισότητι, αίτησαι εκτενέστερον, ημάς τους τιμώντας σε των παθημάτων ρυσθήναι και χαλεπών περιστάσεων».

Όλοι οι ορθόδοξοι λαοί τον τιμούν και δέχονται τη βοήθειά του. Ο στρατηγός της ελληνικής επαναστάσεως Γεώργιος Καραϊσκάκης έλεγε ότι παρακαλώντας για την έκβαση του πολέμου τον ομώνυμό του άγιο και τον της Θεσσαλονίκης αθλοφόρο, μεγαλύτερη βοήθεια ελάμβανε από τον δεύτερο. Και στη Ρωσία εμφανιζόμενος ο άγιος το 1965 σε πιστούς και απίστους άφηνε το μήνυμά του «Ήρθα να σας φέρω πάλι την αγάπη και την ειρήνη».

Μα και στις μέρες μας, και πάντοτε, που έχουμε ανάγκη την ειρήνη και αγάπη του Θεού, ο άγιος είναι βοηθός μας, τρανό παράδειγμα πίστεως και αγάπης, που φτάνει μέχρι τη θυσία, παράδειγμα για τους νέους και τους μεγαλύτερους θάρρους, αξιοπρεπείας και εν πνεύματι δυνάμεως. Μπορεί να είναι και για μας ο άγιος οδηγός μας στην αντιμετώπιση των αντίξοων περιστάσεων της ζωής και χειραγωγός μας προς τα άνω όπως ενδυνάμωσε τον μαθητή του Νέστορα. Εκφράζει την επιθυμία αυτή ο ιερός υμνωδός λέγοντας: «Μάρτυς του Χριστού, Δημήτριε, όπως κατέβαλες το θράσος και την έπαρση του Λυαίου με τη θεία χάρη και τη δύναμη του Σταυρού κρατύνοντας στο στάδιο τον Νέστορα, έτσι και σε μένα με τις ευχές σου, Αθλοφόρε, δώσε δύναμη κατά των δαιμόνων και των ψυχοφθόρων παθών» (Εξαποστειλάριον εορτής).

Αρκεί να το ζητήσουμε από τον άγιο και να γινόμαστε μιμητές του καθώς αυτός έγινε του Χριστού. Αμήν.