Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟ ΜΗΛΟΧΩΡΙ - ΜΕΡΟΣ Β΄- "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ"

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ (ΜΕΡΟΣ Β΄) ΑΠΟ ΤΗ Μ. ΠΕΜΠΤΗ & Μ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Ετοιμασία του Επιταφίου

Άσματα στον Εσταυρωμένο

Ο στολισμός της ζωής ημών

Αίτινες ήσαν συνεληλυθυίαι Αυτώ

(Λουκάς 23, 55)

Αγρυπνία του Εσταυρωμένου

Η ζωή πώς θνήσκεις; πώς και τάφω οικείς; (α' στάση)

Πρόβα των εγκωμίων

\

Οδυρομένη μητρώα σπλάγχνα (απόστιχα όρθρου Μ. Παρ.)

Ίδε μαθητήν (β΄στάση εγκωμίων)

Πριν αλέκτορα φωνήσαι (Ματθ. 26, 34)

Θρήνον συνεκίνει η Πάναγνός Σου Μήτηρ

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου (Θ' ώρα Μ. Παρ.)

Ο Ιωσήφ κηδεύει μετά του Νικοδήμου

νεκροπρεπώς τον Κτίστην (α' στάση εγκωμίων)

Και λαβών το σώμα ο Ιωσήφ

έθηκεν αυτώ εν τω καινώ αυτού μνημείω (Ματθ. 27, 59 - 60)

Ο αναφής κρατείται (Και νυν Εσπερινού)

Ότε εκ του ξύλου Σε νεκρόν

ο Αριμαθαίας καθείλε την των απάντων ζωήν

Σμύρνη και σινδόνι Σε, Χριστέ, εκήδευσε

Ότε εν τω τάφω τω καινώ

Υπέρ του παντός κατετέθης

Τάφω κατακλείεται ο καθαιρέτης του Άδου (Και νυν Εσπερινού)

Ευσυμπάθητον θρήνον αναλαβών

Ποία άσματα μέλψω τη ση εξόδω, Οικτίρμον; (Δόξα αποστίχων Εσπερινού)

Μεγαλύνω τα πάθη Σου

Σώμα το ακήρατον Σού περιπτύξασθαι

Υμνολογώ και την ταφήν Σου

Προσκύνηση του Επιταφίου

Δόξα τη συγκαταβάσει Σου, Φιλάνθρωπε

Ο δι' ημάς τους ανθρώπους και δια την ημετέραν σωτηρίαν

την εκούσιον ταφήν σαρκί καταδεξάμενος

Κατακολουθήσασαι δε αι γυναίκες

(Λουκάς 23, 55)

Εθεάσαντο το μνημείον και ως ετέθη το σώμα Αυτού

(Λουκάς 23, 55)

Ήσαν δε και γυναίκες .. θεωρούσαι

(Μαρκ. 15, 40)

Τον Αδάμ, τον Αδάμ, τον πρωτόπλαστον Αδάμ

Βήματα του Θεού στον Παράδεισο

Έπτηξεν Αδάμ Θεού βαίνοντος εν Παραδείσω

πεπτωκώς και νυν εξεγερθείς (Β' στάση εγκωμίων)

Ο ''καιρός'' έμπροσθεν του Επιταφίου

Τα εγκώμια της Ταφής

Ωδήν σοι άσομαι

(Ωδή α του Όρθρου Μ. Σαββάτου)

Οι Τρεις Σωματοφύλακες

Κύριε, Θεέ μου, εξόδιον ύμνον και επιτάφιον

Εξόδιον ύμνον και επιτάφιον

τω τη ταφής Σου, ζωής μοι τας εισόδους διανοίξαντι

Εν εξόδω Ισραήλ εξ Αιγύπτου

Ακούσητε .. συμφωνίας, και παντός γένους μουσικών

(Δανιήλ 3, 4)

Και γυναίκες αι συνακολουθήσασαι (Λουκ. 23, 49)

Εν κυμβάλοις ευήχοις

Λαβών σπόγγον και περιθείς καλάμω (Ματθ. 47, 28)

Οι μουσικοί του χωρίου

Ειρήνην Εκκλησία

λαώ Σου σωτηρία

δώρησαι Ση εγέρσει (γ΄στάση εγκωμίων) 

Δια θανάτου το φθαρτόν

δι΄αφθαρσίας το θνητόν μεταβάλλεις (Ε΄ωδή Μ.Σαββ.)

Και ήχθησαν ενώπιον του Βασιλέως)

(Δανιήλ 3, 13)

Πάντες δε αλλαγησόμεθα (Κορ. Α' 15, 51)

Ώσπερ γαρ εν τω Αδάμ πάντες αποθνήσκουσιν

ούτω και εν τω Χριστω πάντες ζωοποιηθήσονται (Κορ. Α΄15, 22)

Έκαστος δε εν τω ιδίω τάγματι (Κορ. Α' 15, 23)

Είσοδος δια του θανάτου εις την Ζωήν

Και υποδέχεται ημάς ο Κύριος εν τη Αυτού βασιλεία

Δος μοι τούτον τον Ξένον...

Χαμόγελο στην ελπίδα

Εισέλθετε δια της στενής πύλης (Ματθ. 7, 13) (των θλίψεων και του θανάτου)

Φέρουσαι ά ητοίμασαν αρώματα (Λουκ. 24, 1)

Ο ευσχήμων Ιωσήφ από του ξύλου καθελών το άχραντόν Σου σώμα

Ότε κατήλθες προς τον θάνατον

Ανάστα, Κύριε, βοήθησον ημίν

Τη επαύριον ήτις εστί μετά την Παρασκευήν (Ματθ. 27, 62)

ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ

(μεταφ. trelogiannis)

Την ημέρα αυτή εορτάζουμε «την θεόσωμον ταφήν και την εις άδου κάθοδον» του Κυρίου. Η ταφή βέβαια έγινε τα απόγευμα της Μ. Παρασκευής. Όμως η Εκκλησία έκρινε ορθό να αφιερώσει ιδιαίτερη μέρα προς τιμήν και μελέτη του μυστηριώδους αυτού γεγονότος.
Ο Χριστός αναπαύεται μέσα στον τάφο, όπως «αναπαύθηκε» όταν πρωτοδημιούργησε τον κόσμο την έβδομη μέρα. Όμως αναπαύεται ως θεάνθρωπος. Το πανάχραντο σώμα Του θάβεται στον τάφο, αλλά πνευματικά ο ίδιος μεταβαίνει στον Άδη και συνεχίζει το σωτηριώδες έργο του. Καλεί κοντά Του όλους τους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης, από τον Αδάμ και την Εύα μέχρι τους έσχατους ανθρώπους του Θεού, ώστε να μην λείψει κανείς από το παγκόσμιο προσκλητήριο της σωτηρίας, που είναι τελικά μια αναδημιουργία του κόσμου και ολοκλήρωσης της ανθρωπότητας. Η κάθοδος αυτή ήταν το τελειωτικό χτύπημα κατά του θανάτου. Γι’ αυτό ψέλνουμε χαρακτηριστικά: «Ότε κατήλθες πρός τον θάνατον, η ζωή η αθάνατος, τότε τόν άδην ενέκρωσας τη αστραπή της θεότητος”.

Το πρωΐ του Μεγ. Σαββάτου τελείται η Θ. Λειτουργία του Μεγ. Βασιλείου. Ύστερα διαβάζονται οι Προφητείες για την Ανάσταση και ψέλνεται ο Ύμνος των Τριών Παίδων («Τον Κύριον υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας»).

Μετά τον Απόστολο, γίνεται η «πρώτη Ανάσταση» ψέλνοντας: «Ανάστα ο Θεός κρίνων την γην, ότι συ κατακληρονομήσεις εν πάσι τοις έθνεσι».
Παράλληλα, σκορπίζει δαφνόφυλλα σ’ όλο το ναό, σύμβολα της νίκης του Χριστού επί του θανάτου και της φθοράς. Αφού λιτανεύσει την εικόνα σε όλο το ναό, την τοποθετεί σε προσκυνητάρι στο κέντρο του.

Το βράδυ στις 11 αρχίζει η ακολουθία της Παννυχίδος. Ψέλνεται ο κανόνας «Κύματι θαλάσσης». Ύστερα σβήνουν τα φώτα. Την ώρα αυτή έλεγαν το Ζ΄εωθινό «Ιδού σκοτία και πρωί». Αμέσως μετά βγαίνει ο παπάς με το τρικέρι και ψέλνει το «Δεύτε λάβετε φως». Ανάβουν τότε όλοι τις λαμπάδες τους.
Κατόπιν βγαίνουν στην πλατεία της εκκλησίας.
Ο παπάς ανεβαίνει σε ειδικό βάθρο. Διαβάζει το Ευαγγέλιο «Διαγενομένου του Σαββάτου» (Β΄εωθινό) και στις 12 τη νύχτα ακριβώς ψέλνουν όλοι μαζί το «Χριστός ανέστη».


Οι καμπάνες χτυπούν χαρμόσυνα. Τα πυροτεχνήματα πέφτουν το ένα μετά το άλλο (επικίνδυνα πολλές φορές). Πιο μετά μπαίνουν στην εκκλησία, ψέλνοντας τον κανόνα της Αναστάσεως, για να συνεχιστεί ο αναστάσιμος Όρθρος και η πανηγυρική Θ. Λειτουργία.

Στο τέλος διαβάζεται ο κατηχητικός λόγος του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «Ει τις ευσεβής και φιλόθεος…» Σε κάποιες ενορίες, στο τέλος, μοιράζουν κόκκινα αυγά. Οι ευχές δίνουν και παίρνουν: «Χριστός ανέστη!» - «Αληθώς ανέστη!» ή «Αληθώς ο Κύριος!»
Αρκετοί, βέβαια, με τα πρώτα λόγια του παπά μετά το «Χριστός ανέστη…» («Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού…») αναχωρούν για να απολαύασουν το οικογενειακό τραπέζι. (Σημείωση : Χωρίς το αληθινό Τραπέζι, το Πασχάλιο Δείπνο, που μόνη η Εκκλησία παραθέτει, πώς μπορεί κανείς να γιορτάζει Ανάσταση;)
Η επιστροφή στο σπίτι γίνεται με αναμμένες τις αναστάσιμες λαμπάδες. «Πάμε τ’ Άγιο Φως στο σπίτι». Με την κάπνα της αναμμένης λαμπάδας, μπαίνοντας στο σπίτι, κάνουμε έναν σταυρό στο ανώφλι της πόρτας.